endülüs’te Yetişen Büyük Velîlerden. İsmi, Osman Bin Yûnus El-ca’berî Es-serûcî’dir. Endülüs’de Bulunan Elbîre Şehrinde Yaşadı. 1299 (h.698) Senesinde Elbîre’de Vefât Etti. Kendisi İçin Güzel Bir Türbe Yapıldı. Ziyâret Edilmektedir. Kerâmetler Ve Fazîletler Sâhibi Yüksek Bir Velî İdi.
bir Defâsında, Dergâhında Bulunan Hizmetçilerden Biri, Yakında Bulunan Bir Sarnıçtan Su Almaya Gitmişti. Su Çekerken, Elinde Bulunan İpi Ve Kovayı Sarnıca Düşürdü. Çıkarmak İçin Uzun Bir Sopa Sarkıttı. Çıkaramadı. Başka Yolları Da Denedi. Fakat, Bütün Çabaları Boşunaydı. Nihâyet Geri Gelip Osman Serûcî Hazretlerine Durumu Arzetti. Hizmetçiye, O Uzun Sopayı Tekrar Sarkıtmasını Söyledi. O Da; “peki Efendim” Deyip, Sarnıcın Başına Gitti. Sopayı Sarkıttı. Bir De Ne Görsün. Osman Serûcî, Elinde İp Ve Kova İle Sarnıçtan Çıkıyor. Hizmetçi Çok Hayret Etti. Kovaya Su Doldurup Dergâha Geldi. Orada Bulunan Bir Arkadaşına Bu Hâdiseyi Anlattı. O Da; “nasıl Olur? Hocamız, Oturduğu Yerden Hiç Ayrılmadı. Senin Bir Yanlışın Olmasın?” Dedi. Hizmetçi, Hocasının, Yerinden Hiç Ayrılmadığını Başkalarından Da Sorup İyice Öğrendikten Sonra Bu Hâlin Osman Serûcî’nin Bir Kerâmeti Olduğunu Anladı.
serrâc Ed-dımeşkî, Güvenilir Zâtlardan Muhammed Bin Elbîrî’nin Şöyle Anlattığını Haber Veriyor: “biz, Bir Zaman Güvercin Avına Çıkmıştık. Av Esnâsında Ben, Geniş Ve Derin Bir Kuyuya İnmiştim. Bir Türlü Çıkamadım. Nihâyet Osman Serûcî Hazretlerinden Yardım İstedim. O Anda Başımın Üzerinde Bir El Hissettim. O Eli Tuttum. O El, Beni Kuyudan Çıkardı. Ben Kuyuda Çektiğim Sıkıntı Sebebiyle, Dışarıya Çıkınca Bir Müddet Baygın Kaldım. Kendime Geldiğimde Osman Serûcî’ye Teşekkür Etmek İçin, Avladığım Güvercinlerden Yirmisini Hediye Etmeyi Düşündüm. Avladığım Diğer Kuşları Pazarda Satıp, Ondan Sonra Osman Serûcî’ye Gidecektim. Pazara Giderken Dergâhının Önünden Geçiyordum. Bana İsmimle Hitâb Edip Hatırımı Sordu. Yanına Varıp Elini Öptüm. Bana; “dün Gece Rahatsız Mı Oldun?” Buyurdu. Ben De; “efendim, Çok Teşekkür Ederim. Allahü Teâlâ Size Çok Hayırlar Versin” Dedim. Tebessüm Etti Ve; “bizim İçin Ayırdığın Yirmi Güvercin Nerede?” Dedi. Sonra Güvercinleri Hediye Ettim. O Da Güvercinleri Talebelerine Verdi.”
kerâmet Ve Menkîbeleri
şüphe Mi Ediyorsun?
bir Kimse Şöyle Anlatır: “ben Elbîr’de, Osman Serûcî'nin Yakınında Bulunurdum. Fakat Yüksek Bir Zât Olduğunu Bilmezdim. Bir Gün Sefere Çıktım. Uzak Bir Memlekete Vardım. Orada Bir Kimseyle Karşılaştım. O Kimse Benim Elbîr’den Geldiğimi Anlayınca, Osman Serûcî Hazretlerinin Nasıl Olduğunu Sordu. Onu Çok Seviyor, Hürmet Ve Edeble Bahsediyordu. Ona Selâm Ve Hürmetlerini Götürmemi, Duâ Etmesini İstiyordu. O Kimseye; “sen Bu Zâtı Bu Kadar Büyük Tutuyorsun. Üstünlüğünden Bahsediyorsun. Peki Sen Onu Gördün Mü?” Diye Sordum. O Da Şöyle Anlattı: “benim Böyle Söylememe Hayret Mi Ediyorsun? Onun Büyüklüğünden Şüphe Mi Ediyorsun?” Dedi. Ben Bir Defâsında, Yüz Adam Boyu Yüksekliğindeki Bir Yerden Düşmüştüm. Havada İken Ondan Yardım İstedim. Hemen O Anda Osman Serûcî Hazretlerinin Elini Gördüm. Beni Havada Tuttu Ve Yavaşça Yere Koydu.” Bunları Dinleyince, Onu Denemek İçin İnkârda Bulundum. “böyle Değildir” Gibi Sözler Söyledim. Bunun Üzerine O Kimse; “ben Evliyânın Kerâmetine İnanırım. Bu İşin Hakîkati De Böyledir. Doğru Söylüyorum” Dedi. Sonra Elbîre’ye Döndüm. Fırat Nehri Üzerinde Bir Kayıkla Gidiyordum. Osman Serûcî’nin Dergâhının Önünden Geçiyordum. Dergâhın Kapısında İdi. Beni Görünce, Benden Uzakta Olduğu Ve İyi Tanımadığı Hâlde Bana İsmimle Seslenerek; “ey Filân! Sana Göre Fakirlerin, Evliyânın Kerâmetine İnanılmaz, Sâlihlerin Hâlleri Ve Onlara İnananlar İnkâr Edilir Öyle Mi?” Buyurdu. Bu Söz Üzerine Bir Kerâmetine Şâhid Oldum Ve Evliyânın Kerâmetlerinin Hak Olduğuna İnandım. Önceki İnkârıma Da Pişmân Olup Tövbe Ettim. Cehâletimi Ve Kusûrlarımı Îtirâf Ederek Yanına Geldim. Ellerini Öptüm. Uzak Memleketlerde, Seferde İken Karşılaştığım Ve Bana Evliyânın Kerâmetinin Hak Olduğunu Bildiren Zâtın Selâm Ve Hürmetlerini De Arzettim. O Kimsenin Selâmını Aldı Ve Kendisine Hayır Duâ Etti. Ben De Bu Zâtın Talebelerinden Oldum.”
kaynaklar
1) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.2, S.144
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.9, S.216