Kureyş elçileriyle konuşma yapılmıştı.

Andlaşma maddeleri, kararlaştırılmıştı.

Aliyyül Mürteza’ya emretti Fahr-i âlem.

Getirdi yazmak için o da kağıt ve kalem.

Emretti Resulullah hem Hazret-i Ali’ye:

(Andlaşmanın başına, bir Besmele yaz) diye.

Ve lakin Süheyl buna, hemen etti itiraz.

Dedi ki: (Bi ismike Allahümme diye yaz.

Zira Rahman ve Rahim, nedir, bilmiyorum ben.

Yoksa bu andlaşmayı imzalamam katiyen.)

O Server kabul edip, (Peki, olur) buyurdu.

Zira bu andlaşmada faydalar umuyordu.

Buyurdu: (Dediğini yaz Süheyl’in ya Ali!

Zira güzel kelamdır onun dediği dahi.)

Peygamber Efendimiz, hem hazret-i Ali’ye,

Sonra emir buyurdu şu şekilde yaz diye:

(Bunlar, Resulullahın, Süheyl bin Amr’la bir bir,

Üstünde anlaşmaya vardığı maddelerdir.)

Tam yazacak idi ki bunu hazret-i Ali,

Süheyl, elini tutup, bir daha oldu mani.

Resulullaha dönüp, dedi: (Öyle yazmasın!

Söyle, Abdullah oğlu Muhammed diye yazsın.

Zira senin, Allah’ın Resulü olduğunu,

Biz kabul etmiyoruz, o nasıl yazar bunu?

Zaten kabul etseydik, gelmezdik sana karşı.

Ve yapmazdık seninle, bunca harp ve savaşı.)

Onu da kabul edip, buyurdu ki o Server:

(Vallahi siz ne kadar reddetseniz de eğer,

Ben yine hiç şüphesiz, Resulullahım bizzat.

Onu öyle yazmakla, değişmez ki hakikat.)

Ve hazret-i Ali’ye buyurdu ki: (Onu sil!

Muhammed bin Abdullah diye yaz, mühim değil.)

Lakin Eshab-ı kiram, (Resulullah) lafzının,

Silinmesine karşı, hiç elde olmaksızın,

Üzülüp, hiçbirisi olmadı buna razı.

Ve hepsinin bu işe, oldu hep itirazı.

Ve her şeyi unutup, dediler: (Hayır, olmaz!

Ya Ali, sen oraya yine Resulullah yaz.

Müşriklerin dediği olursa bunda eğer,

Onlarla aramızı, ancak kılıç halleder.)

Peygamber Efendimiz, Sahabe-i güzinin,

İşbu gayretlerine memnun oldu ve lakin,

Sükut etmelerini işaret eylediler.

Ve hazret-i Ali’ye, (Sen onu sil!) dediler.

O dedi: (Feda olsun sana canım, herşeyim.

Lakin onu silmeye varmıyor ki hiç elim.)

O zaman kendi bizzat, parmağıyla sildi ve,

Yazdırdı (Abdullah’ın oğlu Muhammed) diye.