Büyük islam âlimi, devrinin bir tanesi.

İnsanları ateşten kurtarmaktı gayesi.

Resulün kalbindeki ilim, feyiz ve nurlar,

Bu büyük evliyanın kalbini doldurdular.

Birisine yazdığı mektupta buyurdu ki:

(Gafletle yaşıyoruz, öleceğiz halbuki.

Hep günah işlemekle geçiyor günlerimiz.

Karardı isyan ile, amel defterlerimiz.

Dedikodu, iftira, yalan, gıybet, su-i zan.

Gece gün, Rabbimize eyledik günah, isyan.

Hep noksan ve kusurlu, her ibadetimiz de.

Bu bozuk halimizi görüyor Rabbimiz de.

Gerçi her gün, beş vakit namazı kılıyoruz.

Lakin her edebine, dikkat edemiyoruz.

Oruç da tutuyoruz her sene Ramazanda.

Ve lakin karşımıza çıkar mı ki Mizanda?

Müminin, kıymetlidir ömründeki her anı.

Malayani şeylere harcıyoruz zamanı. 

Hep gafletle geçiyor bu sayılı nefesler.

Ve lakin bunun sonu, pişmanlıktır ve keder.

Binlerce teessüfler olsun ki halimize,

Ne yüzle gideceğiz ölünce Rabbimize?

Bu cihan bahçesine, (gül) için geldik, fakat,

Hep (diken) toplamakla ömrümüz geçti heyhat!

İki büyük nimet ki, Resulullah ve Kur'an.

Bunların da şükrünü, aciz olduk ifadan.

Her türlü nimetleri verdi de Hak teâlâ,

Yine gaflet içinde yaşıyoruz biz hala.

Böyle günah içinde bitince bu ömrümüz,

Yarın kabul görür mü, behane ve özrümüz?

Sırf Onun ihsanına güveniyoruz ancak.

Zira yoktur yüzümüz, huzuruna varacak.

Ölüm baş ucumuzda, yaklaştı hem de ecel.

Lakin işleyemedik işe yarar bir amel.

Allah'ın didarına kavuşurken iyiler,

Hesaptan kurtulamaz o gün bizim gibiler.

Elli bin sene süren, müthiş hesap gününde,

Bekleriz çok mahcub ve başlarımız önünde.

İyi düşünelim ki, olacak hepsi bunlar.

Kurtulur o gün ancak, aklını kullananlar.

Pişman olmamak için yarın ruz-i mahşerde,

Dinde, kılı kırk yarmak icab eder bu yerde.

Allah'ın rızasına muhalif iş yapanlar,

Yarın hesap gününde çok pişman olacaklar.

Lakin Resulullahın yoluna tâbi olan,

Dünya ve ahirette, görmez hiç zarar, ziyan.

Allah'a, ihlas ile yapmalı ki ibadet,

Huzuruna çıkınca, olmasın hiç nedamet.)