Hazret-i Ömer der ki: (Rabbimden, üç nesneyi,

İstedim, kabul etti Rabbim de o üç şeyi.

Birincisi şudur ki: Birgün, Resulullahın,

Huzur-u şerifine gelerek oldum yakın.

Dedim: (Ya Resulallah, makam-ı İbrahim’i,

Namaz kılacak bir yer, etseydiniz daimi.)

Ben böyle arz edince, Cebrail geldi hemen.

Bir âyet getirmişti, aynen bunu emreden.

Rabbimden istediğim, şudur ki öbür husus:

Bir gün, Resulullaha arz eyledim bahusus.

Dedim: (Ya Resulallah, sizin huzurunuza,

Bizler de geliyoruz, fasıklar da hep keza.

Gelen hiçbir erkeğe, sizin zevceleriniz,

Hiç görünmeselerdi, böyle emretseydiniz.)

Ben böyle arz edince, cenab-ı Allah, yine,

Örtünme âyetini, gönderdi Habibine.

Üçüncüsü şudur ki: Resul'ün zevceleri,

Birbirine darılıp, üzmüştü o Server’i.

Mübarek zevcelerle, konuştum gidip bizzat.

Hakikati bildirip, eyledim hem nasihat:

Dedim: (Birbirinize inad edip, siz sakın,

İncitmeyin kalbini, asla Resulullahın.

Yoksa, ona Rabbimiz, sizden iyi zevceler,

Vererek, bıraktırır sizleri birer birer.)

Benim, o zevcelere dediğim gibi aynen,

Bir âyet-i kerime, Resule geldi hemen.)

Yine İbni Hattab’a, gelerek yahudiler,

(Muhammed’e o gelen, hangi melek?) dediler.

Hazret-i Ömer dahi, buyurdu ki o zaman:

(Cibril aleyhisselam, geliyor muntazaman.)

Ona, karşılığında dediler ki bu sefer:

(Ama hiç Cebrail’i sevmezler bizimkiler.

Çünkü o, gizli olan sırlarımızı, tek tek,

Hemen haber veriyor Muhammed’e giderek.)

Onlar böyle deyince Ömer ibnil Hattab’a,

Elinde olmaksızın, geldi birden gadaba.

Dedi: (Ey zavallılar, siz onu sevmemekle,

İnkâr ediyorsunuz o Resulü elbette.

Hazret-i Cebrail’i sevmezse biri şayet,

Allahü teâlânın, düşmanıdır o elbet.)

O sırada Cebrail, Resule geldi hemen.

Bir âyet getirdi ki, şöyle idi mealen:

(Allah’ın Resulüne ve peygamberlerine,

Cibril’e, Mikail’e, sair meleklerine,

Kim düşman olur ise, şüphesiz Allah dahi,

Bu gibi kâfirlere düşmandır bizatihi.)

Âyet-i kerimeyi okuyarak o Server,

Buyurdu: (Rabbim seni doğruladı ya Ömer!)