hindistan’ın Büyük Velîlerinden. İslâm Âlimi İmâm-ı Rabbânî Hazretlerinin Küçük Oğlu Muhammed Yahyâ’nın Neslindendir. 1786 (h.1201) Senesinde Doğdu. 1837 (h.1253)de Hacca Giderken Yemen’de Denizde Şehîd Oldu. Yemen’de Medfûndur. Evliyânın Meşhurlarından Abdullah-ı Dehlevî Hazretlerinin Meşhûr Talebelerindendir. Zâhir Ve Bâtın İlimlerinde Âlimdi.
önceleri Şeyh Dergâhî’nin Talebeleri Arasına Girdi. Sonra Teyzesinin Oğlu Ebû Saîd Müceddidî’nin Mânevî İşâreti İle, Abdullah-ı Dehlevî’nin Sohbetine Kavuştu. Onun Terbiye Ve Himâyesinde Kemâle Geldi. Abdullah-ı Dehlevî Hazretlerinin İcâzet Ve İşâretiyle Hindistan’ın Behûpal Kasabasına Giderek, İnsanlara Doğru Olarak Dînimizi Anlatmaya Başladı. Orada İlim Ve Edeb Öğretti. Yüzlerce Talebesi Oldu. Onun Mânevî Terbiyesinde Çok Kimseler Velîlik Makâmına Kavuştular.
şâh Raûf Ahmed, Hocası Abdullah-ı Dehlevî’nin Kıymetli Sözlerini Ve Günlük Sohbetlerini İhtivâ Eden, dürr-ül-me’ârif isminde Çok Kıymetli Bir Eser Yazdı. Bu Eser, İhlâs Holding A.ş. Tarafından Neşredildi. Ayrıca Tefsîr, Hadîs Ve Fıkha Dâir Çok Eserleri Vardır. Hocasının Mektuplarını Toplayıp,mekâtib-i Şerîfe isminde Bir Kitap Yaptı. Farsça Ve Hindce Şiirleri İhtivâ Eden dîvân-ı Raûf adlı Bir De Dîvânı Vardır.
hocasından Naklen Buyurdu Ki:
“insan Dâimâ Allahü Teâlâya Yönelmelidir. Her An Ve Zamanda, Her İbâdet Ve İşte Kendisine Gelen Feyz Ve Nûrları Düşünmeli, Nasıl Bir Berekete Kavuştuğunu Anlamalıdır. Meselâ; Namaza Durduğunda Gelen Nûrlar Ve Bereketlerin Nasıl Olduğunu, Kırâat İle Berâber Bu Feyz Ve Bereketlerin Ne Hâle Döndüğünü, Allahü Teâlâya Hamdü Senâdaki Feyzi, Dil Ve Kelime-i Tevhîd Söylemekteki Bereketi, Hadîs-i Şerîfleri Okurken İhsân Buyurulan Sırları İncelemeli Ve Bu Sûretle Günahlardan Hâsıl Olan Mânevî Zararları Gözleyip, Anlamalıdır. Meselâ; Haram Ve Şüpheli Lokmadan Kalbe Nasıl Bir Zulmet Geliyor Ve Gıybet Etmek İnsanın Bâtınına Nasıl Zarar Veriyor, Yalan Söylemek Kalbde Nasıl Bir Leke Bırakıyor Anlaşılır. Böylece, Bütün Haram, Mekrûh Ve Günahların Zehir, Zarar Ve Ziyân Olduğu Vicdânen Bizzat Farkedilir. Yâni Her Hâlinde, Her İş Ve Sözünü İnceleyip, İslâmiyete Uygun Olup Olmadığını Dikkat İle Tâkib Etmelidir. Eğer İşi Ve Sözü İslâmiyete Uygun İse, Bunun Şükrünü Yerine Getirmelidir. Eğer, Allahü Teâlâ Muhâfaza Buyursun, O’na Aykırı Ve Uymuyor İse Hemen Tövbe Etmeli, İstigfârda Bulunmalıdır. Âşikâre İşlenen Günahın Tövbesi Âşikâre Yapılmalı, Gizli Günahınki De Gizli Yapılmalıdır. Tövbeyi Geciktirmemelidir. Çünkü Kirâmen Kâtibîn Melekleri, İşlenen Günahı Hemen Yazmazlar, Müminin Tövbe Etmesini Beklerler. Tövbe Edince Bu Günahı Hiç Yazmazlar.”
kerâmet Ve Menkîbeleri
memnun Oldum
hocası Abdullah-ı Dehlevî, Bir Mektubunda Şâh Raûf Ahmed’e Şöyle Demektedir:
“mektubuma Rahmân Ve Rahîm Olan Allahü Teâlânın Mübârek İsmi İle Başlıyorum. Selâm Ederim. İki Mektubunuzu Ve Gönderdiğiniz, İçinde Hep Doğru Yazılar Bulunan Risâleyi Aldım. Çok Memnûn Oldum. Allahü Teâlâ Size İyi Karşılıklar Versin. Allahü Teâlâ Bereketlerinizi Ve Güzel Ahlâkı Yaymadaki Gayretinizi Arttırsın, İnsanlar İçinde Hak İle Bulundursun Ve Kalbiniz Allahü Teâlânın Aşkıyla Yanıp Tutuşsun. Biz Sizden Çok Memnûnuz. Allahü Teâlâ Size Dünyâda Ve Âhirette İyilikler Versin. Ehl-i Sünnet Yolunun Büyükleri De Sizden Hoşnûd Olsunlar. Mânevî Üstünlüklerinizle Nice Kimselerin Güzel Ahlâka Kavuşmasına Sebeb Olursunuz. Hocanızı Duâdan Unutmayınız. Tefsîr, Hadîs, mektûbât-ı Şerîf, avârif,te’arruf, Nefehât-ül-üns ve Fıkıh Kitapları Meclisinizde Okunsun. Bâzı Zamanlar Allahü Teâlânın Sevgisinden Secdeye Kapanıp Yalvarın, Yakarın, Ağlayın, İnleyin. Yalnız Olduğunuz Zamanlar Bizi Hatırlayın Ve Hayır Duâ Edin. Risâlenizi Çok Beğendim. Allahü Teâlâ Size Ve Talebelerinize En Güzel İyilikler İhsân Eylesin. Hakk’ı Arayanları Da Kendi Yoluna, Dînine Kavuştursun. Baba Ve Dedelerinize İhsân Ettiği İyilikleri Size De Versin. Size Ve Yanınızdakilere Selâm Ederim.”
kaynaklar
1) Makâmât-ı Mazhariyye; S.177
2) Hadîkat-ül-evliyâ; Birinci Kısım; S.158
3) Dürr-ül-me’ârif; İstanbul 1394
4) Mekâtib-i Şerîfe; (istanbul, 1992 Baskısı) S.248
5) Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye; (49. Baskı) S.1045
6) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.18, S.220
