Kur'ân-ı kerîmin, mânâsına uygun ve doğru okunabilmesi için durak ve geçiş yerlerini gösteren işâretler.

Kur'ân-ı kerîmin secâvendleri şunlardır:

Cim: Câiz geçmek ondan, hem revâ

Durmak fakat evlâdır sana.

Ze: Câiz onda dahi durdular,

Geçmeyi daha iyi gördüler.

Tı: Mutlaka durmak nişânıdır,

Nerde görsen, orda hemen dur.

Sad: Durmakta ruhsat var dediler,

Nefes almağa izin verdiler.

Mim: Lâzım durmak burada elbet,

Geçmede küfürden korkulur pek.

Lâ: Durulmaz! demektir her yerde,

Durma hiç! alma hem nefes de.

Bu tertible oku, itmâm et

Sevâbın cümleye ihsân et.

(Ahmed İbni Kemâl Paşa)

Secâvendlerden ayn harfi rükû demektir. Hazret-i Ömer'in namaz kıldırırken ayakta okumayı bitirip, rükûa eğildiğini gösterir. Ayn işâreti hep âyetlerin sonunda bulunmaktadır. Lâ bulunan yerde durulursa evvelki kelime ile birlikte tekrar okunur. (M. Sıddîk Gümüş)