osmanlılar Zamânında Anadolu'da Yetişen Evliyâdan. Evliyânın Büyüklerinden Emir Sultan Hazretlerinin Yoluna Mensûbdur. Babası Abdurrahmân Efendi İsminde Bir Zâttır. Doğum Târihi Bilinmemektedir. 1529 (h.935) Senesinde Bursa'da Vefât Etti. Kabri, Bursa'da Emir Sultan Câmii Bahçesinin Sağ Tarafındadır.
zamânın Usûlüne Göre İlim Tahsîl Eden Ahmed Efendi, Âlim Ve Velî Zâtların İlim Meclislerinde, Sohbetlerinde Bulundu. Zâhirî İlimlerde, Bilhassa Tefsîr Ve Fıkıh İlimlerinde Pek Derin Âlim Ve Yüksek Bir Velî Oldu. Rumeli Yenişehiri'nde Bulunup İnsanlara Vâz Ve Nasîhat Etti. Hicaz'a Giderek Hac Vazîfesini Yerine Getirdi. Sevgili Peygamberimizin Kabr-i Şerîflerini Ziyâret Etti. Babasıyla Birlikte Hacca Giderken Babası Ona; "inşâallah Makâm-ı İbrâhim'de İkâmet Okununca, Gaybdan Bir Kimse Zuhûr Edip İmâmlık Etse Gerektir. O Kimseyi Şüphesiz Kutb-ı Zaman Bil. Ondan Gâfil Olma." Diye Nasîhat Etti. Nihâyet Makâm-ı İbrâhim'e Varıp Namaz Vakti Olunca, İkâmet Okunduğunda Âniden Bir Kimse Zuhûr Edip İmâm Oldu Ve Namaz Kıldırdı. Namaz Bittikten Sonra Şeyh Ahmed Efendi İmâmlık Yapan Zâtın Yanına Yaklaşıp Müsâfeha Etti Ve; "beni Sâlih Duânızdan Unutmayın." Dedi. O Zât Şeyh Ahmed Efendiye Duâ Etti. Ahmed Efendi; "elhamdülillah Kutb-ı Zaman İle Müşerref Olduk." Diye Sevincini Zaman Zaman Beyân Ederdi. Hacdan Döndükten Sonra Emîr Sultan Hazretlerinin Dergâhında Talebe Yetiştirmekle Ve İnsanlara İslâmiyetin Emir Ve Yasaklarını Anlatmakla Meşgûl Olan Abdurrahmân Efendi, Vefât Edince Yerine Şeyh Ahmed Efendi Geçti. Beş Sene Müddetle İnsanlara İslâmiyeti Anlatan Şeyh Ahmed Efendi, Vefât Etmeden Önce Talebelerinden İbrâhim Efendiyi Yerine Halîfe Bıraktı. 1529 (h.935) Senesi Cemâziyelahir Ayının Yirmi Yedinci Pazartesi Gecesi Bursa'da Vefât Etti. Emîr Sultan Câmii Bahçesinin Sağ Tarafında Defnedildi.
şeyh Ahmed Efendi; Uzun Boylu, Beyaz Benizli, Zayıf Bedenliydi. Dünyâya Ve Dünyâ Malına Önem Vermez, Çok İbâdet Eder, Nefsinin İstemediklerini Yaparak, İstediklerinden Sakınarak Riyâzet Ve Mücâhede Yapardı. Çok Zayıf Olduğundan Beline Üç Dört Kuşak Kuşanırdı. Emîr Sultan Hazretlerinin Bildirdiği Yol Üzerine Hareket Ederdi. Çok Kur'ân-ı Kerîm Okur, Peygamber Efendimizden Bildirilen Duâları Ve Virdleri, Günlük Vazifelerini Devamlı Söylerdi. Bu Virdlerine Ve Vazîfelerine Yolculuk, Kış, Yağmur Demeden Devâm Ederdi. Yolculukta Kâfile Hareket Hâlinde De Olsa Virdini Tamamlamadan, Okuyacaklarını Okumadan Hareket Etmezdi. Ayrıca Yolda Giderken De Kelime-i Tevhîd Söylemeye Devâm Ederdi. Geceleri Çok Az Uyur, Günlerinin Çoğunu Oruçlu Olarak Geçirirdi. Sözleri Pek Tesirli Olup, Vâz Vermek Üzere Kürsüye Çıktığında Cemâatten Pekçok Kimse Ağlardı. Güzel Halleri Ve Kerâmetleri Gerek Sağlığında, Gerekse Vefâtından Sonra Devamlı Anlatılırdı.
kaynaklar
1) Güldeste-i Riyâz-ı İrfân; S.86
2) Vefeyât Baldırzâde (süleymâniye Kütüphânesi, Hacı Mahmûd Bölümü, No: 4560-4613)
3) Lemezât (üniversite Kütüphânesi, No: 1894)