mevlevî Büyüklerinden, Meşhûr Şâir. İsmi Mehmed'dir. Es'ad Ve Gâlib Lakaplarıyla Tanınmıştır. 1757 (h.1171) Senesinde İstanbul'da Doğdu. 1799 (h.1213) Senesinde İstanbul'da Vefât Etti. Türbesi, Galata Mevlevîhânesindedir. Babası Mevlevî Yolunda Yetişmiş Ârif Ve Şâir Bir Zât Olan Mustafa Reşîd Efendidir. Annesi Emine Hâtun Da Mevlevî Yolunda Tasavvuf Ehliydi.babasından Ders Aldı. Süleymân Neşet Efendiden Farsça Öğrendi. Arapçayı Da Öğrenip Küçük Yaşta Tasavvufa Yöneldi. Bir Müddet Dîvân-ı Hümâyûn Kalemlerinden Birinde Çalıştı. 1784 Senesinde Konya'da Bir Müddet Mevlânâ Dergâhında Kaldı. Seyyidebû Bekir Dede'ye Talebe Olup, Mevlevî Yolunda Yetişmek İçin Çalıştı.sonra İstanbul'da Yenikapı Mevlevîhânesinde Tasavvuftaki Çalışmalarını Tamamlayıp Mevlevî Yolunda Yetişti. Seyyid Ali Nutkî Dede Efendiden Hilâfet Alıp, Galata Mevlevîhânesinde Şeyh Olarak Vazîfelendirildi Ve Ömrünün Sonuna Kadar Bu Hizmeti Yürüttü. Sultan Üçüncü Selîm Han İle De Dost Olup, Saraya Sık Sık Gidip Sohbet Ederlerdi.

şeyh Gâlip Güçlü Bir Şâir Olup, Dîvân Şiirinin Hemen Hemen Bütün Türlerinde Şiir Yazmıştır. Zengin Hayal Gücü, Geniş Kültürü, Kuvvetli Sanatı Ve İnce Üslûbu İle Dîvân Edebiyâtının Meşhur Şâirlerinden Olmuştur. Şiirlerinde Tasavvufî Yön Ağırlıktadır. Yirmi Dört Yaşındayken Yazdığı dîvân'ı Genellikle Gazellerden Meydana Gelmiştir. hüsn Ü Aşk adlı Manzûmesi Dîvân Edebiyâtının En Meşhûr Mesnevîlerindendir. İki Bin Beytten Fazla Olan Bu Eserinde, Tasavvufî Konuları Ve İlâhî Aşka Kavuşmanın Güçlüğünü İşlemiştir. Ayrıca şerh-i Cezîre-i Mesnevî, Er-risâlet-ül-behriyye Fî Tarîkat-il-mevleviyye adlı Eserleri Vardır.

şeyh Gâlib Dede'nin Peygamber Efendimiz İçin Yazdığı Bir Şiiri:

hutben Okunur Minber-i İklim-i Bekâda

hükmün Tutulur Mahkeme-i Rûz-i Cezâda

gülbank-i Kudûmün Çekilir Arş-ı Hüdâda

esmâ-i Şerîfin Anılır Arz U Semâda

sen Ahmed Ü Mahmûd Ü Muhammedsin Efendim.

haktan Bize Sultân-ı Müeyyedsin Efendim.

kaynaklar

1) Semahâne-i Edeb; S.169

2) Rehber Ansiklopedisi; C.16, S.72