Binyetmişdört yılında, Musul’da doğan bu zat,

Seksenaltı yaşında, bu yerde etti vefat.

Osman ibni Affan’ın sülalesinden gelir.

Kerametler sahibi, hal ehli bir velidir.

Asla dokunmazlardı ona vahşi hayvanlar.

Duasıyle, sükunet buluyordu dalgalar.

Bir gün, hizmetçisine buyurdu ki: (Evladım!

Bir isteğin var ise, edeyim  sana yardım.)

Dedi: (Ezberlemeyi istiyorum Kur'anı.

Lakin zayıf hafızam, var mı bunun imkanı?)

(Bu iş kolay) buyurup, sonra da bir eliyle,

Göğsünün üzerini mesh etti tamamiyle.

Açıldı hizmetçinin hafızası tam o an.

Baktı ki, ezberine girmiş hem bütün Kur'an.

Bir gün de buyurdu ki: (Filanca adaya git.

Oraya vardığında, göreceksin bir mescit.

İçerdeki kimseye, benden selam söyle ve,

De ki, işine baksın, karışmasın kimseye.)

(Peki) dedi ise de o büyük evliyaya,

Lakin nasıl gidilir, bilmezdi bu adaya.

Böyle düşündüğünü anlayıp, o bu sefer,

Buyurdu ki: (Gözünü, az kapatıp açıver.)

Kapayıp açtığında hizmetçi gözlerini,

Bir anda, o adada buluverdi kendini.

O mescidi bularak, içeri girdiğinde,

Gördü bir ihtiyarı, hemen duvar dibinde.

Selam verip dedi ki: (Musul’dan geliyorum.

Adiyy bin Müsafir’den selam getiriyorum.

Buyurdu ki: O baksın kendi vazifesine.

Ve asla karışmasın başkasının işine.)

O, bunları duyunca, başladı ağlamaya.

Dedi: (Düşündüğümden tövbe ettim Allah’a.

Şimdi, bir müslümana su-i zan ediyordum.

O kişi, niçin böyle yapıyor ki? diyordum.

Henüz gelmiş idi ki, bu düşünce yadıma,

O anda seni gördüm, yetiştin imdadıma.)

Hizmetçi, o velinin tebliğ edip sözünü,

Sonra, hiç beklemeyip, yumdu iki gözünü.

Açtığında gördü ki, bu defa Musul’dadır.

Adiyy bin Müsafir’in nurlu huzurundadır.