Ebu Bekr bin Hüvara, Irak’ta yetişmiştir.

Ondan, veliler bile istifade etmiştir.

Gençlik senelerinde, haramilik yapardı.

Yanında, yardım eden arkadaşları vardı.

Onlarla, yollarını keserdi insanların.

Hatta İbni Hüvara, reisiydi onların.

Bir gece, çetesiyle tenhada gidiyordu.

Bir kadın, kocasına, şöyle sesleniyordu:

(Çabuk gel, korkuyorum, tenha yerdir buralar.

Şimdi İbni Hüvara gelip bizi yakalar.)

Sonra, şöyle bir nida işitti ki ardından:

(Vakit gelmedi mi ki, korkasın Allah’ından?)

Gaibten gelen bu ses, tesir etti kalbine.

Ağlayıp, şöyle dedi hemen kendi kendine:

(Nasıl iş ki, insanlar korkuyorlar hep benden.

Ben ise, korkmuyorum Rabbimden, acep neden?)

Hemen tövbe eyleyip, yöneldi Hak yoluna.

Arkadaşları dahi, tâbi oldu hep ona.

İnsanların yolunu kesmekten vaz geçtiler,

Ve artık Hak yolunda yürümeyi seçtiler.

Hatta İbni Hüvara, tam sıdk ve ihlas ile,

Allah’a giden yolda, başladı yükselmeye.

Kısa zaman içinde, yardımıyle Allah’ın,

Evliyası içine katıldı o zamanın.

Resulullahı gördü bir gece rüyasında.

Hazret-i Sıddık dahi var idi yanlarında.

Hemen Resulullaha yaklaşarak o biraz,

(Bana, hırka giydirin!) diyerek eyledi arz.

Peygamber Efendimiz buyurdu ki o ara:

(Senin peygamberinim ben ey İbni Hüvara!)

Hazret-i Ebu Bekr’i gösterip hem o vakit,

Buyurdu ki: (Bu senin üstadındır, ona git.)

Ona da buyurdu ki: (Haydi ya Eba Bekir!

Adaşın Ebu Bekre, hırka ve takke giydir.)

O dahi bu şeyleri giydirerek evvela,

Dedi: (Mübarek etsin bunları Hak teâlâ.)

Sonra, Peygamberimiz iltifat buyurarak,

Dedi: (Ya Eba Bekir, seninle cenab-ı Hak,

Ümmetimden, tasavvuf ehli olan zatların,

Ölmüş olan yolunu, canlandıracak yarın.

Artık Hak teâlânın rahmet yeli esecek.

Lütuf ve ihsanları, bol bol gönderilecek.)

Rüyadan uyanınca sabah İbni Hüvara,

Baktı, hırka ve takke üstündeydi o ara.

Irak semalarında, biraz sonra gaibten,

Herkesin işittiği, şu nida geldi birden:

(Ebu Bekr bin Hüvara, çok şeye kavuşmuştur.

Allah’a yakın olan evliyadan olmuştur.)

Ondan sonra insanlar, demeyip uzak yakın,

Gelmeye başladılar ona hep akın akın.

Rical-i gayb denilen veliler de gelerek,

Bu zatı dinlerlerdi başlarını eğerek.

Sohbeti esnasında, ondan nur yayılırdı.

Öyle ki, o nur ile şehir aydınlanırdı.