Müşriklerden dört kişi, Allah’ın Resulü'nü,

Öldürmek hususunda ahdetti Uhud günü.

Peygamber-i zişanın etrafında, Eshaptan,

Sadece birkaç kişi bulunurdu o zaman.

Önünde, sancaktarı Mus’ab bin Umeyr vardı.

Resul'ün beyaz renkli sancağını tutardı.

Ayrıca, üzerine giyindiği zırhlardan,

Mus’ab, Resulullaha çok benzerdi o zaman.

Sağ eliyle, mübarek sancağı tutuyordu.

Sol eliyle, düşmana kılıç savuruyordu.

İbni Kami'a adlı bir müşrik de, o ara,

Geldi atlı olarak, hem bürünmüş zırhlara.

Maksadı, öldürmekti Server-i kainatı.

Bu yüzden Ona doğru süratle sürdü atı.

Hazret-i Mus’ab ile Nesibe Hatun, o an,

Korurlardı Resul'ü onun hücumlarından.

Kılıçlarını çekip, saldırdılar kâfire.

İkisi iki yandan kılıç vurdu habire.

Lakin zırhtan ötürü, hiç tesir etmiyordu.

Kâfir, Resulullahı öldürmek istiyordu.

Hazret-i Nesibe’ye bir kılıç vurdu birden.

Omuzu parçalandı o darbe tesirinden.

Yürüdü daha sonra Mus’abın üzerine.

İndirdi kılıcını sancak tutan eline.

Eli kopup, sancağı öbür eline aldı.

Yine islam sancağı, havada dalgalandı.

Lakin İbni Kami'a, saldırıp ona yine,

Kılıcını, bu sefer indirdi sol eline.

Her iki eli dahi kesilmişti Mus’abın.

Yine de düşürmedi sancağını islamın.

Kâfir, mızrak sapladı Mus’aba bu sefer de.

O zaman yere düşüp, şehid oldu o yerde.

Mus’abın suretine girip hemen bir melek,

Yükseltti o sancağı yere düşürmeyerek.

Onu böyle görünce Allah’ın Peygamberi,

Buyurdu ki: (Ya Mus’ab, yürü daha ileri!)

Melek, Resulullaha arz etti ki cevaben:

(Ey Allah’ın Resulü, o Mus’ab değilim ben.)

O böyle arz edince Resul-i kibriyaya,

Resul verdi sancağı Aliyyül Mürteza’ya.

Mus’ab, Resulullaha fazla benzediğinden,

Onu öldürdüğünü zannetti kâfir birden.

Acele müşriklerin arasına giderek,

(Muhammed’i öldürdüm!) dedi böbürlenerek.

Kâfirler, bu habere pek sevinip, şaştılar.

Bu sevinçle kudurup, daha azgınlaştılar.

Hadisenin aslını bilmeyen müminler de,

Düştüler çok büyük bir üzüntüye ve derde.